Jak to dziala :

Rzadko się zdarza, by doznał niepowodzenia ktoś, kto postępuje zgodnie z naszym programem. Nie wracają do zdrowia ludzie, którzy nie mogą lub nie chcą całkowicie poddać się temu prostemu programowi. Zazwyczaj są to mężczyźni i kobiety, którzy z natury swojej nie są zdolni do zachowania uczciwości wobec samych siebie. Istnieją tacy nieszczęśnicy. To nie ich wina. Tacy się po prostu urodzili. Z natury swej nie są zdolni pojąć, a tym bardziej rozwinąć, sposób postępowania, który wymaga bezwzględnej uczciwości. Ich szanse na powodzenie są znikome. Istnieją także ludzie, których cierpienie wypływa z głębokich zaburzeń emocjonalnych lub umysłowych, ale wielu z nich wraca do zdrowia, jeśli tylko zdobędą się na uczciwość wobec siebie. Historia naszych zmagań w tej książce ukazują – w ogólnym zarysach – kim byliśmy, co sie z nami stało i jacy jesteśmy obecnie. Jeżeli czytelnik tej książki poweźmie decyzje, że pragnie tego co my w AA posiadamy, i że gotów jest uczynić wszystko, aby ów cel osiągnąć, wtedy jest juz przygotowany do postawienia pierwszych kroków. Przy stawianiu nie których z nich towarzyszyło nam wahanie. Sądziliśmy, że potrafimy znaleść łatwiejszą, łagodniejsza drogę. Ale nie potrafiliśmy. Pozostaje nam zatem prosić was – bądźcie nieustraszeni i gorliwi od samego początku. Nie którzy z nas przez jakiś czas bezskutecznie usiłowali trzymając się starych przekonań. Musieliśmy pozbyć się ich całkowicie. Pamiętajmy przy tym, że mamy do czynienia z alkoholem, wrogiem podstępnym, poteżnym I przebieglym. Nie jestesmy wstanie walczyć z nim sami, bez dodatkowej pomocy. Ale na szczęście jest ktoś potężniejszy pod każdym względem, posiadający wszelkie potrzebne zasoby sil. Tym kimś jest Bóg. Obyś znalazł Go teraz. Stosowanie półśrodków nic nam nie dało. Znajdowaliśmy się ciągle w punkcie wyjściowym. Prośmy Boga z całkowitym oddaniem - O pomoc i opiekę. A oto kroki, które stawiamy i które są proponowanym Przez nas programem zdrowienia: 

DWANAŚCIE KROKÓW 

1. Przyznaliśmy, że jesteśmy bezsilni wobec alkoholu,że przestaliśmy kierować własnym życiem.
2. Uwierzyliśmy, że Siła Większa od nas samychmoze przywrocic nam zdrowie
3. Postanowiliśmy powierzyć naszą wolę i nasze życie opiece Boga, jakkolwiek Go pojmujemy.
4. Zrobiliśmy gruntowny i odważny obrachunek moralny.
5. Wyznaliśmy Bogu, sobie i drugiemu człowiekowi istotę naszych błędów.
6. Staliśmy się całkowicie gotowi, aby Bóg uwolnił nas od wszystkich wad charakteru.
7. Zwróciliśmy się do Niego w pokorze aby usunął nasze braki.
8. Zrobiliśmy listę osób, które skrzywdziliśmy i staliśmy się gotowi zadośćuczynić im wszystkim.
9. Zadośćuczyniliśmy osobiście wszystkim, wobec których było to możliwe, z wyjątkiem tych  przypadków, gdy zraniłoby to ich lub innych.
10. Prowadziliśmy nadal obrachunek moralny, z miejsca przyznając się do popełnianych błędów.
11. Dążyliśmy poprzez modlitwę i medytację do coraz doskonalszej więzi z Bogiem, jakkolwiek Go pojmujemy, prosząc jedynie o poznanie Jego woli wobec nas oraz o siłę do jej spełnienia.
12. Przebudzeni duchowo w rezultacie tych Kroków, staraliśmy się nieść posłanie innym alkoholikom i stosować te zasady we wszystkich naszych poczynaniach. 

Na początku wielu z nas, alkoholików, przeraziło się: “Cóż to za rygor! To przecież niewykonalne”. Nie upadajcie jednak na duchu! Nikt z nas nie był w stanie idealnie dostosować się do tych zasad. Nie jesteśmy świętymi. Rzecz w tym, ze naszym pragnieniem jest rozwój duchowy w wyznaczonym kierunku. Zasady wypracowane przez AA są jedynie wytyczna dla ogólnego rozwoju. Chodzi nam bowiem o postęp duchowy, a nie o duchowy ideal.

Opis alkoholika, rozdział poświęcony niewierzącym oraz nasze osobiste doświadczenia “ przed” i “ po” prowadza, do trzech ważnych wniosków : 

1. że byliśmy alkoholikami niezdolnymi do kierowania własnym życiem,  
2. że prawdopodobnie żadna ludzka siła nie mogłaby uwolnić nas od alkoholizmu, 
3. że tylko Bóg może to uczynić i uczyni, gdy się do Niego zwrócimy.